“Για τα νοσήματα του σώματος έχουν βρεθεί πολλές θεραπείες από τους
γιατρούς, για τις ψυχές όμως που ’ναι γεμάτες άγνοια και πονηρές επιθυμίες δεν υπάρχει άλλο φάρμακο από τον λόγο που τολμά να επιπλήττει όσους σφάλλουν.
Οι ηγέτες εκείνοι που ανταποκρίνονται στα όσα πρέπει να πράξουν, οφείλουν να αγαπούν ταυτόχρονα τους πολίτες και την πόλη τους.
Γιατί ούτε ίππους, ούτε σκύλους, ούτε ανθρώπους εξουσιάζει κανείς καλά, αν δεν χαίρεται γι’ αυτά που πρέπει να φροντίζει. Να μεριμνούν για τον λαό και να θεωρούν πρωταρχικό να είναι ευχαριστημένος από τη διακυβέρνησή τους –αφού από τα ολιγαρχικά και απ’ όλα τα άλλα καθεστώτα, τα μακροβιότερα είναι όσα υπηρετούν καλύτερα τον λαό”
Σήμερα πίσω από τις επιπόλαιες ή τις δήθεν σοβαρές πολιτικές δηλώσεις αισθανόμαστε το δίχως έλεος έρεβος να πλησιάζει.
Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος είναι αντιφατικός απέναντι σε μια κατακερματισμένη, θυμωμένη και εξαγριωμένη κοινωνία.
Μια κοινωνία που τής εξηγούν ελάχιστα.
Μια κοινωνία που τη θέλουν εγκλωβισμένη στην απόλυτη σύγχυση. Ακριβώς όπως θα είναι η ζωή στο έρεβος που κινείται κατά πάνω της σαν το παγόβουνο που συνέθλιψε τον Τιτανικό, τη στιγμή που οι ολιγαρχίες διασκέδαζαν στους πάνω ορόφους και ο λαός παρέμενε εγκλωβισμένος χαμηλά.
Όχι, ο καθένας από εμάς οφείλει να βγει από το κλουβί των ηλιθίων, διαβάζοντας, μελετώντας την ιστορία και κτίζοντας πρώτα μέσα του την ελπίδα, κι ύστερα εξωτερικεύοντάς την.
Σκέψεις από άρθρο της Καθημερινής, 27.5.2012
Ευτυχία Ζερδέ
Ευτυχία Ζερδέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!